Över en feinen Kolleeg
vun Christianne Nölting
40 Johr lang weer Werner Junge Redakteur bi´n NDR. Nu töövt de Ruhestand op em – oder warrt dat doch de Unhuhestand?
Dat weer blots en korten Mail an´n Morgen – en Mail vun Werner – en Mail mit Anhang un en Mellen. He wull mi blots gau mitdelen, dat de NDR en Steed för Voluntäre an en jungen Plattsnackerin oder Plattsnacker vergeven wüll.
Blangenbi steiht dor noch: „hüüt is mien letzt Dag bi´n NDR. 40 Johr sünd noog. Ik heff noch gau en letzten Mellen rutbröcht…“.
Ik denk, ik lees nich richtig. Noch gau en letzten Mellen hett he rutbröcht un blangenbi – he geiht in Rente. Dat is Werner. He maakt nich veel Gewees üm sien Person, sunnern denkt noch an de letzte Mellen.
Dor süht een, wo dat Hartbloot puckert. Berichten stickt em in´t Blood. As ik bi´n NDR anfüng un de plattdüütschen Narichten bestücken schull, müss jümmer en O-Ton dorbinnen sien. Dat heet, blangen mien Stimm müss ok en anneren Stimm to hören sien. Dat is nich so eenfach as sik dat anhören deit. Dor schull jo ok jümmers en Minsch praat stahn, de ok wat to vertellen harr un Platt kunn. Woher nehmen? En gode Adress weer Werner.
Goot, dat ik sien Nummer harr.
He seet in´t Lanneshuus un hett vun dor Berichten levert. He wüss jümmers wat to vertellen. Un so kunn ik em dörch dat Telefoon dörch grienen sehn, wenn ik wedder an´t Rohr weer un üm en O-Ton beddelt heff. To´n Glück weer he jümmers goodmödig – wenn ok wegen Tietdruck af un an mal nervt. Schwamm över. Dat höört dorto.
Achteran is he na Flensborg gahn, weer dor de Baas vun dat Studio. Plattdüütsch harr ok dor jümmers Platz – ok dor weer sien Hartpuckern luut to hören.
Un dat hett he mit na Kiel nahmen, as he dor Baas vun de Redakschoon Heimat, Kultur un Wetenschap worden is.
Sien Nummer harr ik noch – wat goot…
Dor heff ik em denn as Baas vun´t Lännerzentrum för Nedderdüütsch anropen.
„Na, Werner? Wat meenst Du? Wüllt wi wat tosamen maken? Ik heff an en Medien-Workshop för junge Lüüd dacht.“
Wenn dat üm dat Fördern vun Plattdüütsch geiht, müss ik nie nich lang bi Werner beddeln. Projekt dörchplanen, dörchföhren, ferdig! So eenfach is dat!
Handfast, flietig un kreativ. Dat sünd Wöör, de op Werner Junge passen doot.
Nu geiht he bi´n NDR vun Bord. Still un liesen mit en letzten Mellen. Corona hett em en Streek dörch de Reken maakt. Afscheed fiern is nich. Schaad!
Un nu? Warrt dat Leven ruhig? „Nee“, sä he hüüt to mi, „dor is Tohuus wat legenbleven, dat warrt nu in Angreep nahmen“ – un denn is dor sien Hobby, de Historie vun Schleswig-Hulsteen. Langwiel warrt dat nich geven. Un Plattdüütsch Tohölp warrt ok jümmers bruukt.
Wat goot, dat ik jümmers noch sien Nummer heff…!