Plattart-Talk in de Limonadenfabrik!

„Vörhang free“ för de Fritz-Reuter-Bühn ut Schwerin! So hett dat op de Plattart heten. En just so vergnöögten as ok besinnlichen Avend stünn op dat Programm in de Limonadenfabrik in Ollenborg. Annie Heger hett de Tokiekers warm willkamen heten.
„Wo Muern fallt, fleegt Harten hoog – wo Muern fallt, blifft mehr as Schutt.“
Wat hebbt de Muer un de Muerfall vör 30 Johr mit uns maakt, wat is bleven? Dat weren en paar vun de velen Fragen an dissen Avend.

Annie Heger, Foto: Jörg Hemmen

Mit Musik, Danz un Speel harrn de Schauspelers vun de Fritz-Reuter-Bühn ut Meckelnborg de Tokiekers flink för sik innahmen. As nedderdüütsche Bühn höört se to dat Meckelnborgsche Staatstheater un is dormit een vun twee Profi-Plattbühnen. Gründt worden is se 1926 vun den Schauspeler un Regisseur Richard Spethmann. He is in Altna op de Welt kamen un denn över Schleswig, Wismar un Neestrelitz na Schwerin kamen. De Schauspelers hebbt ut sien Geschichtensammeln leest un sogoor al maal achter de Kulissen kieken laten – mit eerste Szenen un Leder ut „Up ‘n Heuboehn – Lieder und Geschichten unter‘m Scheunendach“. Dat Stück warrt in´n Juni 2019 Premiere fiern.

vun links: Michael Ingram, Andreas Auer, Tina Landgraf, Christoph Reiche, Foto: Jörg Hemmen

Na de Paus güng dat wieder mit den Plattart-Talk. Blangen de Schauspelers vun dat Fritz-Reuter-Ensemble kemen de Dramaturg vun de Schweriner Bühn, Rolf Petersen, un de Baas vun den nedderdüütschen Bühnenbund, Herwig Dust, dorto. Dörch de Talk-Runn hett Christianne Nölting föhrt.

vun links: Rolf Petersen, Christoph Reiche, Christianne Nölting, Micheal Ingram, Tina Landgraf, Herwig Dust,
Foto: Jörg Hemmen

Dat gifft den enen oder anneren Momang, dor schient de Welt still to stahn. Dor mallöört jichenswat un jeedeen weet, wodennig he oder se in den Momang weer. Een so´n Momang is de Dag, as de Muer twischen Oost un West eenfach wegbröckelt is – en Muer, vun de de mehrsten annahmen hebbt, dat se nienich inrieten warrt. Un denn güng dat Hen un Her los. Gastspele in Meckelnborg – vele Ensembles hebbt sik op den Weg maakt.
Herwig Dust vertell, dat he mit Scheetiesen – de doch Requisiten weren – an de Grenz vör de Vopos stünn. Grenz apen oder nich, de müssen eerst ünnersöcht warrn. Gar nich ünnersöcht wörr Rolf Petersen. De Grenzen weren noch nich lang apen, dor hett sik dat Ohnsorg-Theater op den Weg Meckelnborg maakt. Utwiese ruutgrabbeln un vörwiesen? Bruken se nich. Autogramme vun Heidi Kabel hebbt reckt. As se denn op de Bühn keem, stünnen de Tokiekers op un hebbt klatscht – vele Minuten lang – bi´t Vertellen kriggt Rolf Petersen hüüt noch Gööshuut – un de em tohören deit, glieks mit.

vun links: Rolf Petersen, Christoph Reiche, Andreas Auer, Foto: Jörg Hemmen

Ok för Christoph Reiche is mit de Muer en Last vun`t Hart fohlen. Ok wenn achteran nich allens unbedingt beter worden is. Theater sünd ingahn. Vellicht harrn bewährte Lüüd nich uttuuscht warrn schullt. Eerst achteran weer man klöker.
Andreas Auer weer op de Bühn, as de Muer föhl. Weken vörher hett he al markt, dat wat in`n Buusch is. Vele Kollegen weren afhaut – över Prag na´n Westen. As de Grenz apen weer, dor hebbt se wedder vör em stahn. Sünd flink wedder Tohuus föhrt. Een groten Droom hett Andreas Auer jümmers hatt, as de Grenzen noch dicht weren: he wull blots eenmaal den Kölner Dom sehn. Bet hüüt hett he dat nich schafft. Man mütt jo ok noch wat vörhebben in´t Leven.


Andreas Auer, Christianne Nölting, Foto: Jörg Hemmen

Tina Landgraf is in Bayern opwussen. En Deern vun twölv weer se, in den Summer, as all de Trabbis över de Grenz kemen. Graad harr se in School dat Thema DDR dörchnahmen. Harr graad lehrt, wat LPG´s sünd, wat Plaanwirtschaft is un de Sozialismus. Ehr Schoolmeestersche harr de Kinner vertellt, dat de Muer woll maal fallen warrt, aver dat se dat all nich mehr beleven wörrn. Un denn knatterten un stünken de Trabbis vör ehr Nees. Dat weer de Momang, wo de lütt Tina wüss, dat Schoolmeesters ok nich allens weten doot.
Michael Ingram weer dor 4 Johr oolt. Vun de Muer hett he nix mehr mitkregen. To de Tiet seet he noch jichenswo in Amerika bi sien Mama op Schoot. Aver vun dat Leven in de nee´n Länner, dor weet he nu wat vun af. He is lever op de Oostensiet. De Menschenschlag passt em goot. De Lüüd hoolt sik trüch. Aver is een dien Fründ, denn is he dien Fründ. Dor is denn ok nix mehr an to rüddeln.

vun links: Christianne Nölting, Michael Ingram, Tina Landgraf, Herwig Dust, Foto: Jörg Hemmen

Un wat bleev nu mehr as Schutt vun de Muer över? In enen Punkt weren sik all enig. De de Grenz beleevt hett un den kohlen Krieg, de kunn meist bet to´n Enn vun de Muer nich glöven, dat se bald Geschicht is. De dat beleevt hett, weet deep in sik, dat allens mallöören kann – na de lege Siet ruut un na de gode Siet ok – just so, as dat bi de Muer weer.

Hier geiht dat direktemang na de:
Fritz-Reuter-Bühn